ANIOŁKOWI

(wiersz małego dziecka )

gdy po raz pierwszy

ujrzałam twą twarz

przestraszyłam się

(choć była piękna)

ale jednocześnie poczułam

nieodparty spokój duszy

wyglądała ona

jak płatek najpiękniejszej

białej róży

jaką w życiu widziałam

okryty welonem koloru śniegu

pan cierpi

i pani cierpi

lecz ja z wami

nie chcę

już nie muszę

doświadczyłem

co znaczy

grać o duszę

zrozumiałem

co znaczy “żyć”

troskami

już dalej

nie idę z wami

ZASŁONA

gdy podrze się tobie

zasłona w świątyni

to... nie szukaj nowej

bo przegapisz ptaki

i barwy ziemi kolorowej

droga jest w tobie

i prawda jest w tobie

czego więc szukasz

w ciemnej ozdobie

 

odartym ze złudzeń

trudno żyć będzie

w morzu pozorów

lecz nic to

bo znasz prawdę

i nie lękasz się upiorów

życia na pamięć

uczyć się nie trzeba

pożytek z tego żaden

ważne by uczuć wodospadu

nie zmrozić zapomnienia gradem

..............................................

szybując do Domu

przyjaciół spotkałem

nie w bogactwie

i nie w biedzie

niezależnie od tego

jak nam się wiedzie

oczekiwań naszych

spełniać nie muszą

wiemy bowiem

że różni będąc

jedną jesteśmy duszą

Cudowne Święta

cudowne święta

przyszły święta

symbol odrodzenia

wszyscy je wielbimy...

życie odbierając

mniejszym braciom

kochamy Cię Panie - mówimy

to któremu

wzejść nie pozwalamy

kładziemy na stole

- On nas tak nauczył

z ojca na syna

tak trzeba tu na dole

Gra słowem

Zabawy „wiosną”

przyszła wiosna cudów pora

śpiewem ptaków traw zielenią

puchu kołdrą odkrywając

mgły tajemnic co wieczora

prometejski wiek się kończy

wiosna przyszła - pora cudów

wejścia bramę chciej ozdobić

w czas przebudzeń z wielkich nudów

mamo tato

w dłoniach waszych dziecka serce

drogi jego nie uprzedzaj

czujnie przy tym spoglądając

jak doświadczeń wzrasta wiedza

prowadź dziecko w serca góry

otocz je morzem czułości

w marzeń podróż burząc mury

nieprawdziwych bezsilności

     Boga obrazić się nie da

niestety ślepy myśli inaczej

zamiast myśleć żeś większy od Niego

wiarę swą zrewiduj raczej

zranić Go nie możesz niczym

boś zbyt słaby na to

nie rozumiesz tego

bo myślenie odłożyłeś na lato

latem znów na drogę nie wejdziesz

innych sto znajdziesz powodów

przejdziesz dalej obojętnie

nie zauważając życia korowodów

............................................................

bez początku i końca

Miłość jest trwała

oby w istnieniach naszych

już nie umierała

.............................................

MODLITWA DUSZY

dusza moja tęskni za Tobą

choć ją przenikasz

serce moje tęskni za Tobą

choć w nim mieszkasz

tęsknią za Tobą moje oczy

choć Jesteś ich światłem

tęsknią za Tobą moje uszy

choć Jesteś ich ciszą

Ojcze

tęskni za Tobą całe moje ciało

choć je stworzyłeś

..............................................

cudem istnienie jest wielkim

pięknem w sobie samym

lecz niestety często się staje

ślepego klauna snem wydumanym

pajaca którym człowiek

sam sobie bywa

świadomości pozbawiony

w życia nędzę bezmyślnie opływa

gdy piszę

co w głębi się rodzi

w słowa ubrać nie zdołam

dlatego do światła serc waszych

o pomoc wołam

dusz waszych głębię

ciszy mocą otwórzcie

z uczuć wszechświata płynące

myśli przed sobą połóżcie

...........................................