cudem istnienie jest wielkim

pięknem w sobie samym

lecz niestety często się staje

ślepego klauna snem wydumanym

pajaca którym człowiek

sam sobie bywa

świadomości pozbawiony

w życia nędzę bezmyślnie opływa

poddając się temu

bez zastrzeżeń cienia

pędzi na oślep

w iluzję zaciemnienia

po sobie wiem to

sam przerabiałem

zbyt często drogę ślepą

pod niebem grzebałem

aż przyszedł czas zrozumienia

nie za późno – Bogu dzięki

dotarły do mnie

słów Jego dźwięki

melodia przecudna

Miłości

zapachem przesycona

zrozumiałem wtedy

że z Matki i Ojca pochodzę Łona

tam też Dom nasz

dzieci błądzących

cudu olśnienia

w sobie szukających

......................................